Aşk

-
Şu an bu satırları, aşkını henüz bulmamış biri olarak yazıyorum. Ya da belki bulmuş ama farkında olmayan kendi, adıma söylüyorum. Aşk kavramı, günümüzde o kadar basit bir hal aldı ki, neyin bu tabir için uygun olduğunu herkes karıştırır haline geldi. El ele tutuşup kafeden kafeye gezmek oldu aşk sanırım bu devirde. Kimsenin sevgisine bir laf ettiğim yok lakin görünen köy de klavız istemez ya hani. İstisnalar dışında ilişki içerisinde olan çoğu insan, artık aralarında ki o bağın oraya buraya gitmek, şunu yapmak ya da yalnızca yanında bulundurmak olduğunu sanıyor gibi. Kimse kimsenin gerçekten içini sevmiyor, ortalık hep bir sahtelik, samimiyetsizlik ile doluymuş gibi. Artık, ne zaman ne yapalıma döndü herkes. Kimse spontane içinden geldiği için çat kapı gitmiyor sevdiğinin yaşadığı yerin yakınına. Telefon oldu her şey, kimse artık şu gün mektubum gelecek diye beklemiyor, kimse artık edilen iki çift sözün değerini anlamıyor. Söz çünkü, birinden duyamazsa diğerinden duyabilir ya. Kişinin varlığı önemli olmuyor artık, hisler önemli de değil. Önemli olan şey tam da ne onu da henüz anlamış değilim. Sanırım herkes yalnızca pohpohlama derinde, yalnızca önemli hissetmek derdinde, bunların kimden geldiğinin bir anlamı yok. Bu yüzden çoğu insan aşka küsüp bazen bunu bir hayvanda, eşyada arar oldu. Çünkü onlarda veriyor sevgi, çünkü onlarda hissettiriyor önemli. Devir garip bir hal alıyor. Artık biri diğerine sarılırken, güzel kokuymuş markesi ne? gibi sorular yöneltiyor. Oysa sadece onun kokusu olan bu kokunun burnuna işlemesini istemiyor. Hissetmiyor, sanırım hissizleştik. Aşık olan insanın kalbi yanarmış, uğruna uğraşmak ve denemek istermiş sürekli. Sanırım biz onu da unuttuk, çünkü ben kimseyi birini ince düşünürken göremez oldum. Korkuyorum. Ya gerçekten aşk denilen, o içten tüm samimiyetle hissedilen duyguyu hissedemezsem diye. Ya da hissedip çocuklarımA böyle bir aşkında var olduğunu kanıtlayamazsam diye, çok korkuyorum. Aslında önemli olan şeylerin öncelikleri değişti. Fedakarlık ve vefa duygusu insanlarımızın içinden özenle çekip ayrıştırılmış gibi. Aşk için de oysa nasıl önemli iki histir bunlar, bir bilinse.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

özleştik

-
Resim
Öyle ya da böyle günlerimizi geçiriyoruz. Bazı günler hızla akıp geçerken bazı günler ise sanki geçmesini istemenize inat bir şekilde sürünerek geçiyor. Hayata hala alışmış değilim. Sürekli tutunacak dallar, geçerken bana zarar vermeyecek yollar arıyorum. Belki hata yapıyorum bilemem ama etten kemikten bir insan olmayı sürdürmeye devam edeceğim vakitler boyunca çevremde sevdiklerimden sürekli bir beklenti içine gireceğim. Kolay bir ömür geçirmedim, geçirmiyorum. Bir insandan ya da daha doğrusu bazı insanlardan birkaç şey beklemenin de yanlış bir tarafı olduğunu düşünmüyorum. Seven biri bekler çünkü, ilgi bekler, sevgi, saygı bekler, düşünülmeyi, değer görmeyi ve bunu hissedebilmeyi ister. Oysa kendimle geçirdiğim 22 yıl içerisinde insanlardan verebilecekleri kadarını beklemem gerektiğini görmeme rağmen, nedeni bilinmez hep kendi verdiğim kadarını görmeyi bekledim. Kendi verdiğim değeri göremediğimde kızdım, öfkelendim. Ama herkes bu öfkemi görmediğim ilgiye alakaya sandı, oysa benim öf...
Devamı

Çok?

-
Resim
Çok üzgünüm, Nasıl çok? Ne kadar çok? Kime göre çok, neye göre çok? Çok mutluyum? Ne gibi çok? Ne ölçüde çok? Çok kelimesini hayatlarımızda çokça kez kullanırız değil mi? Aaa bakın daha şimdi kullandım. Peki tam olarak ne bu 'ÇOK'? Yani sana göre çok uzun bir ağaç kaç metre olmalı, santimetreler de uzun sayılmaz mı? Çok uzaktasın deriz mesela aramıza mesafeler girmiş bir arkadaşımızla konuşurken, insan aynı koltukta yan yana oturduğu biriyle de çok uzak olamaz mı? Çok kitap okudum bugün, sayfalarca.. Sana göre kaç sayfa çok, mesela bana göre 100 sayfanın aşağısı kurtarmaz. Demek istediğim bir birey olarak çok kelimesini statü belirlemek, derecelendirmek için kullanmanın tam da yeterli olmadığını gördüm. Birine çok yorgunum diyorum, ona benim yorgunluğum ne kadar gelebilir ki? Benim çokum ile onun ki aynı, eş değer mi? Hiç sanmam. Çok bıktım, çok bittim. Günlerim çok yavaş geçiyor.. Durun belki iki üç 'o' koysam daha çok işler ona ve daha anlaşılır. "Günlerim ÇOOOK...
Devamı

Kırılmaya Dair Derleme.

-
Resim
Ortaya karışık bir şeyler yazmak istedim bugün. Ünlü kitap ve yazarlardan ya da sosyal medyada okumuş olduğum ve bana çok anlamlı gelen birkaç cümleyi de alıntılayarak buraya yazdığım, son olarak kendi cümlelerimle tamamladığım bir yazı yazmak geldi içimden. Konumuz ‘ Kırılmak ’ "Bir kalbi kırdıktan sonra gelen özür doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir, ihtiyaç kalmaz." Pablo Neruda'nın bir sözü. "Bir insanı kırdığınızda sadece o insanı kırmış olmuyorsunuz, onunla birlikte onun heveslerini, onun hayallerini de kırmış oluyorsunuz. Ve bu kırgınlıkların bazen geri dönüşü de olmayabiliyor. Çünkü kırılan bir insan artık eskisi gibi hissedememeye başlıyor ve bu cidden çok kritik bir duygudur. Eskisi gibi olamama senin artık özrünün, senin artık af dilemenin de bir anlamı olmadığını ifade ediyor. Geri dönülemez kırgınlıkları yaşatacak şeyleri yapmamamız lazım. Yoksa ne kadar özür dilerseniz dileyin, ne kadar af dilerseniz dileyin o kişiye tekrar ulaşamayabilirsiniz....
Devamı