Kendim ve Kendi Dünya'm

-
Öyle bir şey istiyorum ki olmasının mümkünatı yok... Keşke herkes kendi dünyasını yaratabilseydi. Bu halde bile yalnız kendimi düşünemiyorum ama şu anlık kendime dönmek istiyorum. Oluşturabilseydim nasıl bir dünya oluştururdum onun hakkında konuşmak için geldim. İlk olarak, fazla nüfusun olmadığı bir topluluk isterdim. Fazla olmayandan kastım herkes herkesin varlığını bilsin. 'Aaa bilmem ne sokağında şu doğum yapmış.' 'Geçen duydum ileride ki 3. sokaktan şu vefat etmiş, çok üzüldüm.' Diyebilmeli. Elle tutulur bu toplumda hiçbir kimsenin içinden kötülük geçmemeli. En önemlisi kimse içinde ki iyiliği kendi eliyle itmek istemeyip, kötülük ile yer değiştirmemeli. Bunu kendileri istedikleri için yapmalılar. Kimse kimseyi bir şeye zorlamamalı. Sen bunu okumak zorundasın, sen bu işte çalışacaksın gibisinden. Kimin içinde hangi ışık yanıyorsa ona yönelmeli. Çok okuyan ve meraklı insanlar olmalı. Çevremdeki bana ne katar değil de, ben o kişiden neler kapabilirimi düşünmeli. Bazı özel günler olmalı. Mesela her ayın 24'ü Lazanya Günü olarak kutlanılmalı. Toplu halde uzunca masalar kurulup, herkes pişirdiği lazanya dolu borcamları birbirlerine ikram etmeli. Değerlerin değeri bilindiği bir dünya olmalı. Adını da Laci koyalım. Laci de bolca oksijen olmalı. İnsanın içi daraldığı an, bir koşu cama çıkıp derin bir nefes alınca içi açılmalı. Etraf mimarisiyle göze hitap etmeli. Her zaman ama her zaman doğallık adını duyurmalı. Yardımlaşmanın ya da sevmenin anormal kaçmadığı bir dünya yaratmak istiyorum. Evet bunu hala istiyorum, olmasa da istiyorum. Olmayacağını iliklerime kadar biliyorum lakin istiyorum. Fakat sonra düşünüyorum. Ya kendi evimi böyle yaratma şansım olsaydı. Bunu yapabilirim sanırım. Bol oksijen için kocaman bir balkonum olur. Boydan boya cam ile çevrili. Hem çokça ışık girerse bitkilerim daha canlı olur. Güzel bir eşe sahip olursam da küçük bir çekirdek ailemiz olabilir belki. Herkes herkesi daha yakından tanımış olmaz mı böylelikle. Sonra kalplerimizi temiz de tutatız. Uğraşırız bunun için. Çok aktivite yapar, çok okuruz. Sonra oturup masaya, öğrendiklerimizi birbirimiz ile paylaşırız, herhangi bir ayın 24'ünde. Severiz birbirimizi, normalleştiririz . Kimse kimseyi mesleği konusunda yargılamaz. Hep iyilikler döner etrafta. Keşkeler ile kalmak istemiyorum. Hayat önüme nasıl aykırı şeyler sunarsa sunsun, ben bunu istiyorum. Ve elimden gelenin en iyisini yapmak için uğraşacağım. Bunu hak ediyorum... Kendi Dünya'mı hak ediyorum. Laci de var olmak istiyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

özleştik

-
Resim
Öyle ya da böyle günlerimizi geçiriyoruz. Bazı günler hızla akıp geçerken bazı günler ise sanki geçmesini istemenize inat bir şekilde sürünerek geçiyor. Hayata hala alışmış değilim. Sürekli tutunacak dallar, geçerken bana zarar vermeyecek yollar arıyorum. Belki hata yapıyorum bilemem ama etten kemikten bir insan olmayı sürdürmeye devam edeceğim vakitler boyunca çevremde sevdiklerimden sürekli bir beklenti içine gireceğim. Kolay bir ömür geçirmedim, geçirmiyorum. Bir insandan ya da daha doğrusu bazı insanlardan birkaç şey beklemenin de yanlış bir tarafı olduğunu düşünmüyorum. Seven biri bekler çünkü, ilgi bekler, sevgi, saygı bekler, düşünülmeyi, değer görmeyi ve bunu hissedebilmeyi ister. Oysa kendimle geçirdiğim 22 yıl içerisinde insanlardan verebilecekleri kadarını beklemem gerektiğini görmeme rağmen, nedeni bilinmez hep kendi verdiğim kadarını görmeyi bekledim. Kendi verdiğim değeri göremediğimde kızdım, öfkelendim. Ama herkes bu öfkemi görmediğim ilgiye alakaya sandı, oysa benim öf...
Devamı

Çok?

-
Resim
Çok üzgünüm, Nasıl çok? Ne kadar çok? Kime göre çok, neye göre çok? Çok mutluyum? Ne gibi çok? Ne ölçüde çok? Çok kelimesini hayatlarımızda çokça kez kullanırız değil mi? Aaa bakın daha şimdi kullandım. Peki tam olarak ne bu 'ÇOK'? Yani sana göre çok uzun bir ağaç kaç metre olmalı, santimetreler de uzun sayılmaz mı? Çok uzaktasın deriz mesela aramıza mesafeler girmiş bir arkadaşımızla konuşurken, insan aynı koltukta yan yana oturduğu biriyle de çok uzak olamaz mı? Çok kitap okudum bugün, sayfalarca.. Sana göre kaç sayfa çok, mesela bana göre 100 sayfanın aşağısı kurtarmaz. Demek istediğim bir birey olarak çok kelimesini statü belirlemek, derecelendirmek için kullanmanın tam da yeterli olmadığını gördüm. Birine çok yorgunum diyorum, ona benim yorgunluğum ne kadar gelebilir ki? Benim çokum ile onun ki aynı, eş değer mi? Hiç sanmam. Çok bıktım, çok bittim. Günlerim çok yavaş geçiyor.. Durun belki iki üç 'o' koysam daha çok işler ona ve daha anlaşılır. "Günlerim ÇOOOK...
Devamı

Kırılmaya Dair Derleme.

-
Resim
Ortaya karışık bir şeyler yazmak istedim bugün. Ünlü kitap ve yazarlardan ya da sosyal medyada okumuş olduğum ve bana çok anlamlı gelen birkaç cümleyi de alıntılayarak buraya yazdığım, son olarak kendi cümlelerimle tamamladığım bir yazı yazmak geldi içimden. Konumuz ‘ Kırılmak ’ "Bir kalbi kırdıktan sonra gelen özür doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir, ihtiyaç kalmaz." Pablo Neruda'nın bir sözü. "Bir insanı kırdığınızda sadece o insanı kırmış olmuyorsunuz, onunla birlikte onun heveslerini, onun hayallerini de kırmış oluyorsunuz. Ve bu kırgınlıkların bazen geri dönüşü de olmayabiliyor. Çünkü kırılan bir insan artık eskisi gibi hissedememeye başlıyor ve bu cidden çok kritik bir duygudur. Eskisi gibi olamama senin artık özrünün, senin artık af dilemenin de bir anlamı olmadığını ifade ediyor. Geri dönülemez kırgınlıkları yaşatacak şeyleri yapmamamız lazım. Yoksa ne kadar özür dilerseniz dileyin, ne kadar af dilerseniz dileyin o kişiye tekrar ulaşamayabilirsiniz....
Devamı