Zor'muş

Hiçbir zaman aşkın bu kadar can yakan bir duygu olduğunu düşünmemiştim. İki insan birbirini seviyor ve öncelik yapıyorlar ne kadar zor olabilirdi ki. Maalesef çok zormuş, bunu bana aşık olduğum adam öğretti. Ya da belki de kolay olan aşkta vardır bilmiyorum. Kara bahtıma zor olanı denk düştü. Bir kere değiştiriyormuş insanı. Sevdiğin huyların sevmediklerinle yer değişiyormuş. Ben mesela çok kendini anlatmanın hiçbir faydasını görmedim. Oysa hep yanlış anlaşıldım, hep kendimi haklı çıkarıyormuşum gibi. Önemli olan hiçbir zaman haklı haksız olmadı benim için. Tek bir derdim vardı, anlaşılmak. Anlaşılmak, ne kadar canımın yandığı görülsün ve bir şeyler yapılsın istedim. Ama olmadı, karşı taraf benimle savaştı, bizim için değil. Çok yanım yandı dedim, yakmamaya çalışıyorum dedi. Sevdiğini düşünmemeye başlıyorum dedim, seviyorum dedi. Değersiz hissediyorum bak dedim, ama ben kendimden çok hep sana değer verdim dedi. Hata bende mi diye düşündüm. Artık hislerimi mi kaybettim? Ama hayır, değişsem bile hislerim benimleydi. Kavga etmek olmadı amacım desemde o kendini kötü biri sandı. Kötü iyi değil aslında. Uyum. Biri birisini güzel sevemezse karşında ki ne kadar çabalarsa çabalasın olmuyormuş. Bunu da öğrendim. İstersen dağlara taşlara haykır, anlaşılmak güç oluyormuş. Sevgisi kalbinde terk etmek durumda kalıyormuş insan.