Yaş İlerledikçe

Yaşım ilerledikçe önceliklerim çok fazla değişir oldu. Düşünmem gereken tek kendim değildim artık, ana odaklanmakta zorluk çekiyordum. Aslında hâlâ çekiyorum. Çünkü şunu öğrendim anda kalabilmek için geçmişi hatırlamak ve geleceği düşünmek gerekiyormuş. Ve bunun istisnası yok, 1 dakikanın bile. Yaşlanmak zormuş, özellikle ilk yetişkinlik yılları. Çünkü gerçekten ilk yetişkinlik yıllarının endişesi ergenlikte içine düştüğün karmaşık duyguların girdabından çok daha meşakkatliymiş. Psikolojinin darmadağın olmasına ramak kala durman gereken anlar yaşıyorsun. Dağılmana bile fırsat tanınmıyor. Oysa içini en dökmen gereken yılların, içine dolarak geçiyor. Böyle zamanlarda insan kupasına kahve, defterine kalem ve bazen de omuzlarına atabilecek sıcak bir hırkaya sahip olmak istiyor. Zaman geçiyor, yaşıyoruz, yaşlanıyoruz. Şu anımızın farkına hep geçmişi düşünerek varıyoruz. Bunlar normal, insanız. Yaşadığımız müddetce her sabah gün doğmakta ve ay batmakta olacak. Kendine iyi bak,

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hem öyle acıyorum ki kendime hem öyle seviyorum ki

Öyle

Dönemsel