zor olsa bile
İllaki düşüyorum. Bunu gizleyecek değilim, insanım ve gayette farkındayım. Olması gereken de bu. Hayatta her zaman engebeli yolculukları düzlükler ile dolu olan yolculuklara tercih etmişimdir. Çünkü hayatın tadı, düşüp kalkarak, havalara uçarak, gülüp ağlayarak çıkıyor. Bazı doğrulukları hatalar öğretiyor..
Zarar gördüğün yerde kalmaman gerektiğini ya da yürümeyen bir şeyi yürütmeye çalışmayı bırakmayı bilmek gibi..
Ve o zaman bir denize bakmak gibi hissettiren insanlara sahip çıkmayı daha çok önemsiyoruz.
Hayatta yürünen yolun kolay olduğunu söylemiyorum. Ama zor olsa bile üstesinden geldiğin çoğu şey için gurur duyunca, o tatminlik duygusunu hissetmek her şeye bedelmiş gibi geliyor.
Kendin başarıyorsun, zorluklarına o kadar bağlısın ki, nerede durup soluklanman, nerede depar atman gerektiğini ise hep en çok sen biliyorsun.
Geçmez sanıyorsun bazen, geçer canımın içi.. Geçer..
İki seçenek arasında kalırsan eğer ve bunu seni çok zorlarsa, tüm sorumluluğu alamadığını ve üstesinden tek gelemediğini hissedersen, bu gururlu tatmin duygusunu hayatında ki en yakın kişi ile paylaşabilirsin. Yardım alabilirsin..
Hiçbir kimsenin seni hayata küstürmesine izin verme. Onların değil yaşadığın zaman, yalnızca senin..
Yorumlar
Yorum Gönder