hisler

Nisan ayına da girmiş bulunuyoruz. O kadar hızlı akıp geçiyor ki zaman anlamlandırmaya dahi çalışmıyorum artık. İyiyim. Yani en azından geçirdiği 1,5 yıl üzerine diyelim. Mart ayında bayağı bir toparladım. Umarım bu böyle gider. Hayat artık daha da yaşanabilir geliyor gözüme. İstediklerimi gerçekleştirmek için uğraşıp başarı elde edince aslında sevdiklerimin, "Güls sen ne kadar güçlüsün, farkında mısın?" cümlesinin ne kadar da doğru olduğunu fark ettim. Güçlüyüm, kendi kendime yetiyorum. Ama bir türlü aşamadığım şey ise duygusallığım. Aşırı ince düşünüyorum. Mesela geçen babaanneme sevgimi yeterince gösteremiyorum diye ağlayasım geldi. Ya da babama yetemiyormuşum gibi, çok yoruluyor ve ondan bir şeyler istemek biraz nankörlükmüş gibi geliyor.. Bilemiyorum. Bazen hatalar yapıyorum. Bazılarının geç olmadan farkına varıp telefi etme şansım olsa da bazılarını telafi edemiyorum, çünkü göremiyorum.. Üzgünüm, özür dilerim... Hayatımda sayılı insan var, aralarından birkaçının yaptığı şeyler yüzünden diğerleri ile de arama mesafe koymak durumunda olmak, kendimi onlardan mahrum etmek çok kötü hissettiriyor. Amann neden hep kötü şeylerden bahseder dururum ki ben de. Biraz iyi şeyler konuşayım. Mutfakta kendimi çok geliştirdim. Ve kendime o kadar odaklıyım ki dışarıda gelen herhangi bir darbenin beni yıkması çokta olanaklı değil şu sıralar. Gülüyorum, evet yalnızım ama eski beni içimden bir yerden çıkarttım. Barıştım kendimle.. Özlemişim en yakın dostum kendimi.