Alışılmışlık ve Emek

Bakın size birkaç bir şey anlatmak istiyorum. Annem ve babam ayrılalı yaklaşık beş yıl olacak. Öncelikle şundan bahsedeyim ki bu ayrılma anlaşmalı bir ayrılmaydı. Evlenmek gibi, ayrılmanın da çok normal olduğunu söylememe umarım ki gerek yoktur. Başta iki insan birbirini sever, birbirleriyle bir yola girmek ister, bunun için çabalar ve uğraşır, sonunda da iş evliliğe varır. Belki aylar, belki yıllar bir evin içinde hayatına aldığın o insan ile vakit geçirirsin. Geçen zaman zarfında görülüyor ki tanıdığın insanın aslında bilmediğin tonlarca özelliği varmış. Aslında bir insanı evliliğin boyunca keşfedersin. Evlenmedim bilmiyorum ama herkes öyle diyor. Değişiyormuş insan. Aynı çatının altına girince, tanıdığından farklı oluyormuş. Aslında doğal olanda bu değil mi? Hiç mi değişmemeli bir insan? Değişmeli. Tabii ki değişmeli. Ben burada bas bas bağırmıyor muyum kaç yazımda değişmek normaldir diye? Asıl değişmezsen sorun var demektir. Velhasıl kelam şunu anlatmaya çalışıyorum. Evlendiğinde, aynı yastığa baş koyduğunda, her gün aynı insanla aynı şeyleri yaptığında, bazen değiştiğini düşünebilirsin. Bakın hala söylüyorum değişmek kötü bir şey değildir. Sonra anlarsın değiştiğini, ya da düşünür ve şunu dersin, 'Ben anca bazı şeyleri fark edebiliyorum'. 'Ve bu bana hiç iyi gelmiyor. Artık mutlu olamıyorum, artık ona kendimi ifade etmekte zorlanıyorum. İçimi bir korku sarı veriyor ve ben cidden yoruluyorum'. Bunlar normaldir, herkes her zaman dörtdörtlük olamaz ya, her ilişki her an yüz güldürüp kalp ısıtamaz ya. Eninde sonunda bazı şeyler bitmek zorunda kalabilir. Nasıl birleştiyse, ayrıladabilir. Aslında bunları geçmek istiyorum ve şunları söylemek istiyorum. Benim babam hala, annemin evimizde su içtiği son bardağı, uyurken başını koyduğu o yastığı saklıyor. Hala çekmecelerinde evlenmeden önce anneme yazmış olduğu aşk mektuplarını ya da ondan gelen sevgi dolu mektupları saklıyor. Bunları sevdiğinden mi yapıyor? Hayır. Bunları anneme saplantı duyduğundan mı yapıyor? Hayır. Peki bütün bunları neden yapıyor? Bunları, kendine duyduğu saygıdan yapıyor. Bunları geçmişine, geçmişte yaşadığı aşka saygı duyduğundan yapıyor. Bunları bazı alışılmışlığından ve emek vermişliğinden yapıyor. Bakın, bazı şeyler bitebilir, lakin geçmişte hissettirdikleri daima kalıcıdır. Bazı şeyleri alıp rafa da kaldırabilirsiniz, çöpe de atabilirsiniz. Hangilerinin nereye atılacağı sizin elinizde...