Şimdi Yoklar Ama Bir Zamanlar İyi Ki Varlardı, Değil Mi?

Var ve yok. Birbirleri olmadan hiçbir anlam ifade etmeyen, ikisi de üç harften oluşan, iki kelime. Varsız yokun, yokun da varsız hiçbir önemi yok. Bunu kavratmak için biraz üzerinde konuşmak isterim. Var dediğimiz şey, gözle gördüğümüz, elimizde hissedebildiğimiz, somut olan şeylere takılan takıdır aslında. Fakat bazen bazı varlar vardır ki, onları ne eliriniz ile hissedebilir ne de gözleriniz ile görebilirsiniz. İşte o zaman bir şeyin varlığının somut bir şey olmadığını anlarız. Yani, her elimiz ile hissettiğimiz veyahut gözümüz ile gördüğümüzü sandığımız şeyler somut değildir. Soyut olarak nitelendirdiklerimiz de, bazı zamanlar somut ve yeterince var olabilir. Duygularımız varlar, onlar var olduğu için de biz var oluruz. Sonra da bizim varlığımız başka şeyleri de hayatımızda var kılıyor. Zaman geçtikçe yaşamızında var olanların bazılarına biz "iyi ki" ön ekini getirip, önem derecesini bir çıta daha arttırmış oluyoruz. İlk hem var ederiz sonra hem de iyi ki var ederiz. Zamanla, biz, kendimiz, değişirken var ettiğimiz iyi kiler de değişikliğe uğrar. Tekrar iyi kiden vara geçişler olur, tabii sonra da vardan yoka. Zaten en başta da yoktan var ettik ya, biz duygularımız ile o varları. Sonra da tekrar yoka vardırdık, varları. Yani bir zamanlar iyi ki var dediğimiz ne varsa, zaman denilen ve herkesin kendi dünyasında kendi istediği gibi ilerleyen, bu kavrama bağdaştıktan sonra yok olma evresi başlıyor. Zaman bazen iyi ki var dediğimiz ne varsa yok ediyor. Sonra da biz, bir zamanlar var olana yok diyoruz. Hatta bir zamanlar iyi ki var dediklerimize de şu an yok diyoruz. Zaman işin içine girince, bir şeyler değişince ve en önemlisi insan bu zamanda yoktan var edince bazı şeyleri, birkaç var olanların da yok olması kaçınılmaz oluyor. Dünyanın kanunu olarak gördüğüm ve bir işleniş biçimi olan bu var yok olayı, hayatın merkezinde bir konumda, bana göre. Değil mi, kısmı ise size kalmış. İster katılır ister katılmazsınız. Ama değil mi?