Gerekmiyor!

Yaşadığımız her şeyin tam da istediğimiz gibi olması gerekmiyor. Bazen bazı şeylerin planımız dışı gerçekleşmesi, planını kurduğumuz zamankinden daha da güzel sonuçlanabiliyor. Örneğin herhangi bir işe adım atmak için görüşmeye gittiğimizde, olumlu yanıt alabildiğimiz gibi bazı zamanlar ise işler planladığımız ve umduğumuzun dışında ters gidip, red cevabını alabiliyoruz. Bu, hayatın en doğal sirkülasyonudur. Var ve yok. İyi ya da kötü. Belki işi alsaydık, bu sefer kim bilir başımıza neler gelecekti. Belkide o kadar çok istekle işe girdiğimiz firma batacak ve biz işsiz kalacaktık. Ya da başımıza olur olmadık bir kaza gelecek ve bir daha çalışamayacak duruma gelecektik. Bunları kimse bilemez. Tamam, geçelim bu kötü olumlamaları, girdiğimiz işte ki geçirdiğimiz günler zarfında iyi şeyler ile de karşılaşabilirdik. İşi aldırdık ve her şey mükemmele doğru ilerleyebilirdi. Biz günbegün kademe atlayarak başarılı olabilirdik. Tabii bu da mümkün. Ama olmadı. Olmasın... Aslında ben bana göre, daha mühim olan konu hakkında konuşmak istiyorum. İnsan ilişkileri. İlişkilere gelirsek. Birileri girer hayatımıza ve sonra çıkar. Çünkü senin hayatına herkes, senin sozluğuna kadar, yanı başında olmak için girmez ki. Girer bir zaman ve çıkar gider diğer zaman. Bu böyledir. Bunun böyle olması gerekir. Öğrenirsin. Bir şeyler öğretirsin de. Yani senin hayatına kim girdiyse, ölene kadar seninle ilerlemesi gerekmiyor. Birsin ve teksin. Sen öyle planlamamış olabilirsin. Muhtemelen tonlarca hayal de kurmuşsundur, o her kimse. Ama planladığın gibi olması gerekmiyor. Gerekmeyenler belki de yönetiyordur kendi küçük evrenimizi. Gerekmediği için gereklidir çoğu zaman belki de. Şunu unutmayın, siz, kurar, düşünür, istersiniz fakat her zaman bu istediğinizin doğrultusunda ilerlemez. Çünkü gerekmez!! Yolunuz vardır, kendinizin yavaş yavaş ve emin adımlarla yürüdüğü bir yol. Sonra yolunuza bazı diğer yollar ilave olur. Tabii sizin isteğinizle. Aslında istediğiniz için birleştirivermiişsinizdir kendi yolunuzu bir başkasının yolu ile. Sonra bir süre beraber yol alır gidersiniz. Güzel gelebilir. Sağlam ve güvenlide. Ama sonra anlarsınız bazı şeylerin böyle olmaması gerektiğini. Gerekmiyordur çünkü olması yanlıştır. Ya da gerekiyordur, böylesi doğru olduğundan. Gelir giderler, yollar ayrılır, birleşir. Ama sonuca baktığınızda tek kalırsınız. Lakin şöyle bir şey vardır, yola başlarkenki siz değilsinizdir artık. Bazı şeyler girip çıkmıştır çünkü kafanıza. Şey, bir de, çıkamayanlar vardır. Çıkıp gidenlerin kalması gerekmiyordur. Kalıp, size eşlik edenlerin, gitmesi gerekmiyordur. Asıl olay bundan ibaret...