Değilim!

-
İyi değilim. Hayatımda var olan hiçbir konuda iyi olamıyorum. Sürekli düşüyor ve inat edip tekrar tekrar kalkıyorum. Haliyle de yoruluyorum, yorgunum. İyi bir evlat olmakta iyi değilim. Anneme, babama ya da kız kardeşime pozitif tarafımı gösterip, onların yanında olmak istiyorum. Lakin bunda iyi değilim. Bir şeyleri oturup konuşup, onlar ile paylaşabileceğim tonlarca anım olsun istiyorum, fakat ben bunda da berbatım. Hiçbir koşulda ailemin istediği gibi bir birey olamadım. Babamın istediği gibi düzenli, temiz, ve sevecen bir kız olamadım. Annemin istediği gibi anlayışlı, yanında istediği her an olabilen ve onu yalnızlığa iteklemek istemeyen bir evlatta. Ya da kız kardeşim için, iyiyi kötüyü, doğru ve yalnışı öğretecek, hayata ablası olduğu için bir sıfır önde başlayacak bir abla da... Olmak ister miydim. İsterdim. Ama olamıyorum ve bu beni fazla yoruyor. Derslerimde iyi olmaya çabaladım. Bir müddet oldum da. Sonra dışarıdan çok ineklendiğim duyumları geldi. Hayat kaçıp gidiyor dedim, su gibi akıp gidiyor fakat ben günlerimi, aylarımı harcırıyorum. En güzel yaşların bunlar senin, diye söyledim kendime. Sonra da savsakladım. Boş verdim onları da. Derslerimde de iyi olmamaya başladım. Tek iyi olduğum şeyi de kendi ellerimle yok ettim. Sonra yazdım. Yazar olmak için. Yazmaya devam da ettim fakat, böyle şeyler için istek ve seni dürten biri olmalı. Bir şeyleri başarabileceğini kulağına fısıldamaktan usanmayacak biri. O da olmadı, belki olurlarla kaldı. hep yarım kaldı... Sonra sevmeyi denedim. Önüme ne geliyorsa, kim çıkıyorsa sevmeyi. Düşündüm. Bu dünya da beni diğerlerinden farklı yapacak olan şeyin sevgi olabileceğini düşündüm. Bir müddet oldu da, kendi küçücük dünyamda büyük bir farkındalıktım artık. Ne mi oldu? Ondan da vazgeçtim çünkü bazı şeyler sevilmeyi hak eder, bazı şeyler ise sevilmenin s'sinden bile geçemezmiş. Bunu anlamam geç olsa da anladım... Hayal kurdum. Olmasını istediğim şeyleri düşündüm. Ve sanırım bunda da iyi olamadım ki, birkaç tanesi dışında hiçbiri gerçekleşmedi. Belki zamanı vardır bilmiyorum. Gerçi onda da iyi değilim ya ben, zaman... Ah zaman, bekletmek veya durdurmak istediğimiz ama bunun elimizde asla olamayan zaman. Kendimi ifade edebildiğimi sanırdım. Ama onda iğrenç derece de anlaşılmazmışım. Bir şeyler anlatırken suratıma bön bön bakan bakışlardan ya da yargılandığım sözcüklerden anladım... Yapmam dediğim ne varsa da yaptım. Olmam dedim oldum. Sevmem dedim sevdim. Gitmem dedim ve gittim. Öyle düşlerle olacak şeyler değil bunlar. Sadece ben öyle sandım. İyi değilim işte. Olmak için çabaladım ve bir müddet daha çabalarım. Muhtemelen çabam bitince iyi olurum. Bu seferde hevesim kalmaz... Ben ben olmak istiyorum. Ben iyi olmak istiyorum...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

özleştik

-
Resim
Öyle ya da böyle günlerimizi geçiriyoruz. Bazı günler hızla akıp geçerken bazı günler ise sanki geçmesini istemenize inat bir şekilde sürünerek geçiyor. Hayata hala alışmış değilim. Sürekli tutunacak dallar, geçerken bana zarar vermeyecek yollar arıyorum. Belki hata yapıyorum bilemem ama etten kemikten bir insan olmayı sürdürmeye devam edeceğim vakitler boyunca çevremde sevdiklerimden sürekli bir beklenti içine gireceğim. Kolay bir ömür geçirmedim, geçirmiyorum. Bir insandan ya da daha doğrusu bazı insanlardan birkaç şey beklemenin de yanlış bir tarafı olduğunu düşünmüyorum. Seven biri bekler çünkü, ilgi bekler, sevgi, saygı bekler, düşünülmeyi, değer görmeyi ve bunu hissedebilmeyi ister. Oysa kendimle geçirdiğim 22 yıl içerisinde insanlardan verebilecekleri kadarını beklemem gerektiğini görmeme rağmen, nedeni bilinmez hep kendi verdiğim kadarını görmeyi bekledim. Kendi verdiğim değeri göremediğimde kızdım, öfkelendim. Ama herkes bu öfkemi görmediğim ilgiye alakaya sandı, oysa benim öf...
Devamı

Çok?

-
Resim
Çok üzgünüm, Nasıl çok? Ne kadar çok? Kime göre çok, neye göre çok? Çok mutluyum? Ne gibi çok? Ne ölçüde çok? Çok kelimesini hayatlarımızda çokça kez kullanırız değil mi? Aaa bakın daha şimdi kullandım. Peki tam olarak ne bu 'ÇOK'? Yani sana göre çok uzun bir ağaç kaç metre olmalı, santimetreler de uzun sayılmaz mı? Çok uzaktasın deriz mesela aramıza mesafeler girmiş bir arkadaşımızla konuşurken, insan aynı koltukta yan yana oturduğu biriyle de çok uzak olamaz mı? Çok kitap okudum bugün, sayfalarca.. Sana göre kaç sayfa çok, mesela bana göre 100 sayfanın aşağısı kurtarmaz. Demek istediğim bir birey olarak çok kelimesini statü belirlemek, derecelendirmek için kullanmanın tam da yeterli olmadığını gördüm. Birine çok yorgunum diyorum, ona benim yorgunluğum ne kadar gelebilir ki? Benim çokum ile onun ki aynı, eş değer mi? Hiç sanmam. Çok bıktım, çok bittim. Günlerim çok yavaş geçiyor.. Durun belki iki üç 'o' koysam daha çok işler ona ve daha anlaşılır. "Günlerim ÇOOOK...
Devamı

Kırılmaya Dair Derleme.

-
Resim
Ortaya karışık bir şeyler yazmak istedim bugün. Ünlü kitap ve yazarlardan ya da sosyal medyada okumuş olduğum ve bana çok anlamlı gelen birkaç cümleyi de alıntılayarak buraya yazdığım, son olarak kendi cümlelerimle tamamladığım bir yazı yazmak geldi içimden. Konumuz ‘ Kırılmak ’ "Bir kalbi kırdıktan sonra gelen özür doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir, ihtiyaç kalmaz." Pablo Neruda'nın bir sözü. "Bir insanı kırdığınızda sadece o insanı kırmış olmuyorsunuz, onunla birlikte onun heveslerini, onun hayallerini de kırmış oluyorsunuz. Ve bu kırgınlıkların bazen geri dönüşü de olmayabiliyor. Çünkü kırılan bir insan artık eskisi gibi hissedememeye başlıyor ve bu cidden çok kritik bir duygudur. Eskisi gibi olamama senin artık özrünün, senin artık af dilemenin de bir anlamı olmadığını ifade ediyor. Geri dönülemez kırgınlıkları yaşatacak şeyleri yapmamamız lazım. Yoksa ne kadar özür dilerseniz dileyin, ne kadar af dilerseniz dileyin o kişiye tekrar ulaşamayabilirsiniz....
Devamı