SADECE KENDİ YOLUMDA GİTMEK İSTİYORUM

-
Plansız bir hayat yaşamak ister miydim diye sordum bugün kendime. Her an anı mı yaşamam gerek. Ya da her an anı yaşdığımda hayatım planlı yaşadığım zamankinden ne kadar farklı olacak ki? Uzun süredir düşünüyorum. Kendimi, hayallerimi. İnanmak istiyorum bazı şeylerin rayına oturacağına. Düşünüyorum. Düşündükçe, plan kurmak istediğimi fark ediyorum. Yarınımı nasıl daha iyi geçirebilirim diye kurguluyorum bugünümü. Sonra bugünüm kaçıyor yarınıma. Kafam karışıyor daha fazla. Elim ayağıma dolaşıyor, kalbim sıkışıyor ve plan kurmayı bırakıyorum. Bir müddet canım nasıl isterse öyle yaşıyorum. Sonra ağlıyorum. Çokça ağlıyorum, geçmişe ağlıyorum. Hala içimde kalanlara, kendimle bile paylaşamadığım düşüncelerime, hislerime ağlıyorum. Pişman oluyorum. Geçmişe takılı kaldığım zamanlar kendime çok kızıyorum. Biraz daha üzülüp toparlanıyorum. Ana geliyorum yine. Yaşıyorum bir şekilde. Neye uğradığıma şaşırıyorum. Kafam, hislerim, kendim. Kendim kendime ağır gelmeye başlıyor. Vasıfsız hissediyorum. Vasıf kelimesinin anlamı neydi? Nitelik diyorlar tek kelime ile. Ama değil. Vasıfsızlık yetememektir. Ona şuna yetememek değil burada ki yetmek fiilinden anlatmak istediğim. Yetememek kendine yetememek. İşte ben de kendime yetemiyormuşum hissediyorum genelde. Yaşıyorum. Bir şekilde yaşşanıyor zaten, evet ama... Ama ile doluyor tüm hayatım. Cümlelerimin sonu hep ya amalı ya da buruk bir boyun, sıkışan kalp, biraz da gözyaşı. Yapmak istediğim tonlarca şeyler vardı oysa. Hatta şu an bile varlar aslına bakılırsa. Gezip görmek istiyorum. Her yeri, geçip giden, uçan günlerime inat gezmek istiyorum. Yaşlanmaktan korkuyorum. Sonra farkına varıyorum korktuğum yaşlanmak değil ki benim. Yaşlanınca yapamamak bazı şeyleri, isteklerimi. Sevmek istiyorum. İliklerime kadar da sevilmek. Gülmek istiyorum, düşünmeden, fütursuzca gülmek. Hissetmek istiyorum, hissedilmek. Sarmak istiyorum doğayı, dünyayı, kaygı duyulmasın istiyorum. Hiçbir şeyden kaygı duyulmasın. Zorlaşmasın hayat, çokta kolay olmasın. Plan yapıyorum işte gelecek hakkında anda kalamıyorum. Anda kalıyorum sonra, gelecek yok oluyor. Geçmiş giriyor oradan buradan. Çıkmaz bir döngü sarıyor beni. Ben ben olamıyorum sanki. Düşünüyorum. Düşünmekte yoruyor bir süre sonra. Ama vazgeçmiyorum. Çünkü düşünmekten vazgeçersem kendimden de vazgeçmiş olurum. İnsan kendinden geçmemeli... SADECE KENDİ YOLUMDA GİTMEK İSTİYORUM

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

özleştik

-
Resim
Öyle ya da böyle günlerimizi geçiriyoruz. Bazı günler hızla akıp geçerken bazı günler ise sanki geçmesini istemenize inat bir şekilde sürünerek geçiyor. Hayata hala alışmış değilim. Sürekli tutunacak dallar, geçerken bana zarar vermeyecek yollar arıyorum. Belki hata yapıyorum bilemem ama etten kemikten bir insan olmayı sürdürmeye devam edeceğim vakitler boyunca çevremde sevdiklerimden sürekli bir beklenti içine gireceğim. Kolay bir ömür geçirmedim, geçirmiyorum. Bir insandan ya da daha doğrusu bazı insanlardan birkaç şey beklemenin de yanlış bir tarafı olduğunu düşünmüyorum. Seven biri bekler çünkü, ilgi bekler, sevgi, saygı bekler, düşünülmeyi, değer görmeyi ve bunu hissedebilmeyi ister. Oysa kendimle geçirdiğim 22 yıl içerisinde insanlardan verebilecekleri kadarını beklemem gerektiğini görmeme rağmen, nedeni bilinmez hep kendi verdiğim kadarını görmeyi bekledim. Kendi verdiğim değeri göremediğimde kızdım, öfkelendim. Ama herkes bu öfkemi görmediğim ilgiye alakaya sandı, oysa benim öf...
Devamı

Çok?

-
Resim
Çok üzgünüm, Nasıl çok? Ne kadar çok? Kime göre çok, neye göre çok? Çok mutluyum? Ne gibi çok? Ne ölçüde çok? Çok kelimesini hayatlarımızda çokça kez kullanırız değil mi? Aaa bakın daha şimdi kullandım. Peki tam olarak ne bu 'ÇOK'? Yani sana göre çok uzun bir ağaç kaç metre olmalı, santimetreler de uzun sayılmaz mı? Çok uzaktasın deriz mesela aramıza mesafeler girmiş bir arkadaşımızla konuşurken, insan aynı koltukta yan yana oturduğu biriyle de çok uzak olamaz mı? Çok kitap okudum bugün, sayfalarca.. Sana göre kaç sayfa çok, mesela bana göre 100 sayfanın aşağısı kurtarmaz. Demek istediğim bir birey olarak çok kelimesini statü belirlemek, derecelendirmek için kullanmanın tam da yeterli olmadığını gördüm. Birine çok yorgunum diyorum, ona benim yorgunluğum ne kadar gelebilir ki? Benim çokum ile onun ki aynı, eş değer mi? Hiç sanmam. Çok bıktım, çok bittim. Günlerim çok yavaş geçiyor.. Durun belki iki üç 'o' koysam daha çok işler ona ve daha anlaşılır. "Günlerim ÇOOOK...
Devamı

Kırılmaya Dair Derleme.

-
Resim
Ortaya karışık bir şeyler yazmak istedim bugün. Ünlü kitap ve yazarlardan ya da sosyal medyada okumuş olduğum ve bana çok anlamlı gelen birkaç cümleyi de alıntılayarak buraya yazdığım, son olarak kendi cümlelerimle tamamladığım bir yazı yazmak geldi içimden. Konumuz ‘ Kırılmak ’ "Bir kalbi kırdıktan sonra gelen özür doyduktan sonra sofraya gelen tuz gibidir, ihtiyaç kalmaz." Pablo Neruda'nın bir sözü. "Bir insanı kırdığınızda sadece o insanı kırmış olmuyorsunuz, onunla birlikte onun heveslerini, onun hayallerini de kırmış oluyorsunuz. Ve bu kırgınlıkların bazen geri dönüşü de olmayabiliyor. Çünkü kırılan bir insan artık eskisi gibi hissedememeye başlıyor ve bu cidden çok kritik bir duygudur. Eskisi gibi olamama senin artık özrünün, senin artık af dilemenin de bir anlamı olmadığını ifade ediyor. Geri dönülemez kırgınlıkları yaşatacak şeyleri yapmamamız lazım. Yoksa ne kadar özür dilerseniz dileyin, ne kadar af dilerseniz dileyin o kişiye tekrar ulaşamayabilirsiniz....
Devamı