Aslında
Aslında kendimle bile konuşamadığım fazlaca düşüncem varmış. Geçen gece bir olay su yüzüne çıkardı bunları. Ama ben bugün sadece biri hakkında konuşmak istiyorum. O da ihtiyaç duyduğum her vakit yanına gidemediğim, ağladığım her gece yanıma gelmesine çok ihtiyaç duyduğum insan hakkında. Bazı zamanlar oldukça çok özlüyorum. Gözüm onu arıyor. Unuttum sanıyorum ama öyle değil olduğunu, arkadaşlarım bir şeyler anlatınca fark ediyorum. Beraber yemek yapıyorlarmış. Yemeği geçin istedikleri her vakit yanına gidip sarılabiliyorlarmış. Ya da evlerinin balkonlarında sohbet edebiliyorlarmış. Nasıl hisler olduklarını unuttum. Mesela ben bayram sabahı uykumdan uyanınca ilk onun bayramını kutlayamıyorum. Kötü bir rüya, kabus, görünce başına kadar gidip uyandırmaya kıyamıyorum. Sadece konusu her açıldığında, aklımdan her geçişinde içime bir şeyler oluyor ve genelde yutkunamıyorum. Ne zaman aşarım, aşar mıyım bilmiyorum ama. Alışmak oldukça fazla zamanımı alacak sanırım. Kalbimi kıran her olayın gözyaşlarını senin dizine yatarak geçirmek isterdim. Düştüğümde elimden tutup, hadi kalk kızım demeni isterdim. Çünkü ben kendi kendimi toplamaktan ucundan, azıcık, yorulmuş olabilirim…
Yorumlar
Yorum Gönder